Reinkarnacja

Podjeżdżamy wczoraj pod blok. Ja wysiadam, bo trzeba znieść rower do rowerowni, a Asia budzi dziecko. Wracam. Dziecko nadal jest budzone. Czekam na zewnątrz samochodu i patrzę na budzenie. Nie idzie. Budzenie jest niełatwe, często prowadzi do narastania napięcia. Wiktor jest nieprzytomny. Trudy łikedu dają o sobie znać. Nagle widzę, że Asia wybucha śmiechem, już po opuszczeniu wozu dowiaduję się, co było jego przyczyną. Sytuacja wyglądała następująco.

Dialog.

Asia:

Wiktor, Wiktor wstawaj, jesteśmy pod domem.

Wiktor:

Eee...

Asia:
No wstań, obudź się!..

Wiktor:

(obudzony, ale tak raczej na granicy błędu statystycznego)

Eeee... Tak?..

Asia:

(dla podtrzymania kontaktu, wiadomo że Wiktor lubi liczyć i kręcą go zadania matematyczne)

Ile to jest dwa dodać dwa?

Wiktor:

(nieco bełkocząc, widać że nie złapał przynęty)

Nie wiem...

Asia:

No co ty?! Ile to jest dwa misie dodać dwa misie?

Wiktor:

(ponownie zanurza się w odmętach snu, obłędu, czegoś, co już za moment da świadectwo prawdziwości koncepcji głoszącej, że zaprzęgnięci jesteśmy do Koła Samsary)

Nie wiem...

Asia:

(zmienia strategię, przechodzi od matematyki do spraw osobistych)

A jak ty się nazywasz?

Wiktor:

(spokojnie, niskim głosem, z akcentem niepolskim)

Dostojewski...

Koniec dialogu.

Tak więc gdyby ktoś potrzebował pogadać z autorem, to proszę przesyłać pytania, postaram się ustawić jakieś spotkanie. Studenci filologii rosyjskiej oczywiście mają pierwszeństwo.