Wiosenne lutowanie

Remont się skończył…. Jak teraz żyć? Jak wrócić do codzienności, kiedy trzeba gotować obiady, grać w gry planszowe, po prostu mieszkać i myć się we własnej wannie? (Mieszkać nie we wannie, choć kto wie, kto wie?). Nie jest lekko. Jest czysto i nie powiem, że pięknie, ale jednak… Jest pięknie! Wyremontowana łazienka, to jest coś! Coś do tego stopnia, że odnoszę wrażenie, iż nie pasuję do jej wnętrza, że robienie w tak ładnej łazience pewnych rzeczy jest po prostu niestosowne, pase, niegrzeczne… Będę chodził się załatwiać do sąsiadów. Trudno.

Z innych spraw: dziecko poszło po miesięcznej przerwie do przedszkola. Trzeci dzień dzisiaj. Póki co, nie jest źle. Nie dostaję informacji o wybrykach, pożarach, rozruchach i innych takich. Rano Wiktor nawet wstaje, potem nawet je i nawet się myje, nawet schodzi do samochodu i tak dalej.

A wczoraj był pierwszy dzień wiosny! Wyszedłem z pracy i się zdziwiłem. Szkoda, że to niestety tylko przyczółek, który wiosna za moment zmuszona będzie oddać. Nic to jednak, bo przecież wszyscy wiemy, że ostatecznie to ona zwycięży!

W poniedziałek poszedłem biegać. Pierwszy raz w tym roku. Wiadomo: najprzód powoli, jak żółw ociężale… I tak zostało. 4 kilometry, czyli nic, ale nie będę szalał po ciemaku i po ponad miesięcznej przerwie. 

Ok. W pracy jest kontrola, która kontroluje dzielnie i bardzo skrupulatnie, więc kto wie, jak to się skończy? Być może kolejne notki na bogu umieszczał będę z aresztu? Oby nie. Zobaczymy.