Raczkowski na prezydenta!

Dzięki łańcuchowi dobrych serc w sieci, trafił do mnie taki oto rysunek i tu już po prostu nie wypada komentować. Dziękuję!

 (Oczywiście autorem obrazka jest Pan Marek Raczkowski, który ma wszystkie prawa do tego komiksu, obrazu, dzieła, który w ogóle ma prawo do wszystkiego, w mojej ocenie wieszanie polskich flag na psich kupach było ok, o wiele bardzie ok, niż wieszanie psów na polskich flagach. Napisałem to tylko tak, żeby nikt nie pomyślał, że okradłem artystę).

Wrażliwe, nieżywe chłopaki

                Byłem w kinie wczoraj i mało brakowało, żebym napisał „fajny film wczoraj widziałem”. No dobra, nie było źle, ale jednak ogólnie do HWDP! Widywałem przecież filmy dużo lepsze, po co ja wam tutaj o tym wszystkim pieprzę? Trzech chłopków z miasta na południu Polski, zapodaje bity zamiast być gdzieś w wojsku. Mają swe problemy, mają swe miłości, no i czasem schiza w życiu ich zagości. Ale wszyscy mają swoje pjorytety, są uczciwi, pracowici, z czasem coraz bardziej zżyci. Szkoda, że na końcu ten z nich najlepsiejszy wziął wyskoczył z okna miast napisać o tym kilka zajefajnych wierszy. Tak kończą chłopacy te bardziej wrażliwe, że ciut szybciej bywają nieżywe.

                Tak ogólnie, to całkiem fajny film wczoraj widziałem, ale żeby zaraz za Panem Wojewódzkim mówić o „najlepszym polskim filmie dziesięciolecia”, to bym raczej tak nie powiedział. Nie kupię płyty Paktofoniki. Co najwyżej koszulkę. A to Kino w Toruniu, to w Wielkim Sklepie pomieszczone, to niech je dunder świśnie z ich numeracją rzędów. Na trzy minuty przed emisją reklam takie zamieszanie powstało, że jeju! No dobra. Kończę. Ale jeszcze nie ze sobą.

Jestem Bogiem,

uświadom to Sowie,

uświadom Prosiaczkowi,

przede wszystkim zaś Misiowi!

PS. W kategorii „bogowie w polskiej piosence” lepiej leży mi kawałek głoszący, że

„tutaj wódka jest Bogiem,

a wiara nałogiem”

La, la, la i lato minęło

Właśnie… Lato poszło sobie w siną, jesienną dal. Dzisiaj rano, jak jechałem do przedszkolopracy, to przedzierałem się przez mgłę tak gęstą, jak ta śmietana na kolanach kapłana. Taki rym się wydostał, no… Jesień… Nic pan/pani nie poradzisz, natury pan/pani nie oszukasz…

A lato było piękne tego roku, muszę to przyznać. Urlop, pomimo pracy na nim uprawianej, też spędziłem przyjemnie. Szkoda, że nie mam czasu o tym opowiadać. No, ale mam kilka zdjęć. To może od razu zamieszczę i nawet nie będę się wysilał na komentowanie obrazów.

No, to bez wysiłku powiem, że mieszkać u Gizell. to jest to! Mamiot ju Żizelll... Pole namiotowe do popisów.

  Już kiedyś pisałem, że ja zawsze byłem za poezją.

My byliśmy tu, a oni...

 Oni byli tam! Miejscowości nadmorskie odwiedzają wszyscy.

A teraz coś z zupełnie innej beczki. Mnie się podoba i nie jest to czyjś wymysł, tylko realny szyld - czy jak to zwać - wiszący na drzwiach sklepu.

A gdyby ktoś miał ochotę na jarzyny, to też jest. Smacznego i na zdrowie.

Nowy post

Jestem po urlopie. Jeszcze chwilę potrwa, zanim zaakceptuję konieczność wstawania o absurdalnie wczesnych porach, bo - choć moje wakacje, to były "wakacje pracownicze" - szybciej niż około ósmej nie podnosiłem się z posłaniem do ludzkości. A teraz muszę... ;-) Podnosić się i do ludzkości... Ech... Ludzkość nic, a nic się nie poprawiła przez miesiąc, a ja się muszę podnosić... Nowy post. Post senny. Dobranoc.